Vertederend


                                              vertederend lachte jij naar gisteren
                                              waar wolken open braken
                                              en zonlicht heetgebakerd
                                              zijn weg blokkeerde
                                              neem mijn hand
                                              wij springen over de horizon
                                    

                                              naar de dag van de regenboog
                                              en vrijheid op de vleugels
                                              van de strandmeeuw
                                              die ons liefkoosde tussen
                                              de koude golven
                                              en waar vergeving en liefde
                                              woonde in de bevroren zee 
                                              van harten
                           


                                             

                                            elise