Ik heb de woestijn doorstaan
ik moest mijn doel opzij schuiven
om geheel de weg van droogte-
en dorst te lessen, weg van iedereen
Vogels waren er niet meer
een schrale eentonigheid-
somberheid bestuurde de-
dans van mijn bestaan
het had aan vorm-
afgenomen
Ik had mijn haar afgelegd
en zette mijn tanden op elkaar
woestijnzand maakt niet blij
je moet er een metamorfose-
van ondergaan
woestijnzand jouw pijn-
jouw strijd
7-11-2020 © Elise Feuerberg
Zeer goed en mooi gedicht,
BeantwoordenVerwijderenLiefs
Jeffrey
Dank je Jeff.
BeantwoordenVerwijderenliefs,
Elise
De woestijn met al zijn droogte, op zoek naar een oase.
BeantwoordenVerwijderenVogels wensen, kleur.
Wederom mooi Elise.
lieve groet,
Hilly
Dank je wel Hilly
BeantwoordenVerwijderenliefs,
Elise